تاریخچه سقف کاذب پی وی سی در جهان

سقف های کاذب از ماده پلی وینیل کلراید یا Poly Vinyl Chloride تهیه می شوند. به همین دلیل پرداختن به این محصول باید از ماده اولیه آغاز شود. ماده پلی وینیل کلراید، اولین بار در سده 19 میلادی کشف شد. در سال 1835، هنری ویکتور رگناولت و پس از او در سال ۱۸۲۷ اوگن باومن توانستند ماده پلی وینیل کلراید را برای اولین بار تولید کنند. این ماده در ابتدا کاربرد زیادی نداشت و بیشتر برای تولید ظروف ابتدایی استفاده می شد.

در اوایل قرن بیستم نیز یکی از شیمیدان های روسی با نام «ایوان اوسترومیسلنسکی» به همراه همکارش «فریتز کلات» توانستند ماده پلی وینیل کلراید را توسعه داده و از آن برای تولید محصولات تجاری استفاده کنند. اگر چه این ماده در ابتدا شکننده بود و مقاومت بالایی نداشت، اما برای شروع کار، یک موفقیت محسوب می شد.

سرانجام در سال ۱۹۲۶، والدو سمون با کمک همکار خود «بی اف گودریش» توانستند پی وی سی های اولیه را با مواد افزودنی  ترکیب کرده و یک ماده جدیدتر به نام UPVC را تهیه کنند. این ماده نسبت به پی وی سی های قبل منعطف تر بود و به دلیل استحکام بالا، نتیجه بهتری در مبادلات تجاری داشت. در واقع ماده پلاستیکی UPVC متشکل از پلاستیک فشرده است که طی تحقیقات و پژوهش های گسترده تهیه شد. به طوری که محققان توانستند تمام فواید و ویژگی های آلومینیم و چوب را به ماده PVC افزوده و معایب آنها را در UPVC از بین ببرند. 

صنعت پتروشیمی و تولید پلی وینیل کلراید

در گذشته تولید ماده پلی وینیل کلراید در محیط های کوچک آزمایشگاهی و یا کارگاه ها تولید می شد. در حالی که با تاسیس صنایع پترشیمی، تولید این ماده نیز در حجم وسیعی صورت گرفت. استفاده از تجهیزات و ماشین آلات پیشرفته در صنایع پترشیمی از جمله دلایل پیشرفت ماده پلی وینیل کلراید بوده است. این ماده به دلیل داشتن خاصیت ضد آب، عایق حرارت و برودت، عایق صدا، سبک، ضد آتش، ضد حشره، تنوع در طرح و رنگ و ... توانست جای خود را در صنعت ساختمان سازی نیز باز کند.

استفاده از پی وی سی در سقف کاذب

اولین باری که سقف های کاذب تولید شدند، کاربرد حرفه ای نداشتند و در واقع فاقد ویژگی مقاومت و استحکام امروز بودند. سقف های اولیه تنها برای پوشاندن مکانهای کوچک استفاده می شدند. اما با پیشرفت تکنولوژی و پیدایش تجهیزات جدید برای تولید سقف های با مقاومت بالا، این محصولات در صنعت ساختمان سازی به کار رفتند. سقف های کاذب شامل گچی، چوبی، فلزات رنگین، شیشه‌ای، آهنی، ورق‌های فلزی روکش‌دار، آلومینیومی، کامپوزیت و ... بودند. یکی از این نوع سقف ها از ماده پی وی سی تهیه می شد که هدف از تولید آن کاهش وزن سقف کاذب بود.

در حالی که بیشتر سقف های کاذب از قبیل آلومینیومی، شیشه ای و فلزی به منظور پوشاندن یک سطح و جلوگیری از ورود بارش ها تولید می شدند، سقف های کاذب دیگری وارد بازار شدند که علاوه بر حفظ استحکام ساختمان، بر زیبایی نیز تکیه داشتند. سقف کاذب پی وی سی هر روز در حال تحول می باشند. به طوری که شاهد طرح های جدید در آنها هستیم. 

ورود سقف کاذب پی وی سی و تحول ساختمان سازی

با ورود سقف های کاذب پی وی سی، در صنعت ساختمان سازی تحولات شگرفی صورت رفت. اگر تا چندی پیش برای طراحی ساختمان و زیباسازی سقف آن از مصالح سنگین و با هزینه های بالا به همراه معماران استفاده می شد، امروز نصب سقف های پی وی سی با هزینه های نازل ممکن شده است. سقف های کاذب پی وی سی توانستند در مواردی همچون آکوستیک کردن فضا، ایجاد حجم‌ دکوراتیو، هدایت و جلوگیری از اتلاف دما و رطوبت، پوشش تأسیسات زیر سقف اصلی، نورپردازی مناسب با شرایط کار و زندگی و ... استفاده شوند.

در کشور ایران در سال 1342 اولین صنایع پتروشیمی ایجاد شدند که با پشت سرگذاشتن مراحل مختلف توسعه، در حال حاضر در تولید سقف های کاذب  پی وی سی پیشتاز است.